Gedehydrateerde sjalot

Geleverd in hersluitbare zak 

- HERKOMST FRANKRIJK -

- Zonder GGO's of ionisatie -

Toepassingen in de keuken:

Net als bij knoflook en ui, versterkt sjalot de smaak van talrijke gerechten. Met een fijnere en subtielere smaak dan ui, brengt ze, eenmaal gerehydrateerd, smaak aan vleesgerechten (zoals bavette of onglet met sjalot) en visgerechten. Ze is ook ideaal voor vinaigrettes en rauwkost. Voor sauzen is ze onmisbaar in béarnaisesaus, sauce diable, bordelaise en Bercysaus.

In Bretagne begeleidt ze coquilles St. Jacques, in Nantes wordt ze gebruikt om beurre blanc te maken. Je vindt haar ook terug in de beroemde sjalottenazijn. Kortom, ze geeft smaak aan talloze gerechten en bereidingen.

Wat is het?

Herkomst: Frankrijk

Wetenschappelijke naam: Allium cepa

De sjalot is een kleine groente ter grootte van een grote knoflookteentje. Er bestaan verschillende soorten sjalotten, waarvan de drie meest voorkomende de grijze sjalot, de Jersey en de "kippenbout" zijn.

De sjalot is een vaste plant dankzij haar bol, maar wordt als eenjarige geteeld. De geplante bol heeft meerdere groeipunten die na het planten aan de basis nieuwe bollen vormen, wat resulteert in een cluster van 20 tot 30 cm lange holle cilindrische bladeren. De bloem is een bolvormige schermbloem, zoals bij alle soorten uit deze familie. 

Ze behoort tot de Amaryllidaceae-familie (zoals ui, knoflook, bieslook en prei). Lang werd gedacht dat sjalot een aparte soort was van ui. Tegenwoordig weten we dat het eigenlijk een ondersoort is, vooral omdat de twee planten gemakkelijk met elkaar kruisen, wat wijst op hun nauwe verwantschap. De sjalot komt waarschijnlijk uit het Middellandse Zeegebied en het Nabije Oosten, waar nog steeds wilde variëteiten voorkomen. 

Het verschil tussen ui en sjalot is duidelijk te zien aan de doorsnede: een ui heeft één knop en één reeks concentrische rokken. Een sjalot heeft minstens twee knoppen en dus twee reeksen concentrische rokken onder dezelfde schil.

Volgens een verordening van 1990 mogen alleen producten die via bolvermeerdering zijn verkregen, als "sjalotten" worden verkocht. Nederlanders verkopen echter sjalotten uit zaad, die veel gemakkelijker te produceren zijn en vaak buiten de traditionele productiegebieden zoals Bretagne en de Loirevallei worden gekweekt. Hun vorm is vaak onregelmatig en hun smaak inconsistent. Dit komt doordat vermeerdering via bollen identiek is, terwijl vermeerdering via zaden veel variabeler is. Alleen de grijze sjalot, die dichter bij de soort Allium oschaninii staat, wordt uitsluitend via bollen vermeerderd. 

De sjalot staat bekend om haar rijkdom aan vitamines en mineralen en heeft een sterke antioxidantactiviteit die vergelijkbaar is met, of zelfs beter dan, die van knoflook.

Grijze sjalotten worden in de herfst geplant, net als knoflook, terwijl andere soorten sjalotten vroeg in het voorjaar worden geplant. Afhankelijk van de variëteit hebben de bollen drie tot vier maanden nodig om te rijpen.

°°°

Korte geschiedenis:

De term "sjalot" werd in de 12e eeuw als escaluigne geschreven en kreeg zijn definitieve vorm in de 16e eeuw onder invloed van het Latijn. De Latijnse naam betekent "ui van Ascalon", een welvarende stad in het oude Palestina, nu Israël. Volgens de legende ontdekten de kruisvaarders de sjalot daar en brachten deze mee terug.

De sjalot zou zijn ontstaan na vele selecties van ui, waarbij uiteindelijk sterk verschillende variëteiten ontstonden. Deze veranderingen dateren van ver voor Christus, aangezien sjalot al in Perzië en Assyrië werd gebruikt. In Frankrijk verscheen ze onder Karel de Grote en bereikte Amerika met de kolonisten. Cajuns in Louisiana gebruiken haar nog steeds veel in hun keuken.

***