Gember wortels

- Geleverd in hersluitbare zak - 

GMO-vrij - Zonder ionisatie -

Gebruik in de keuken en elders:

Hier wordt de hele wortel (ook wel rhizoom genoemd) eerst in dikke plakken gesneden en daarna gedroogd.

Twee manieren om deze gember te gebruiken:

• Voor vloeistoffen (alcohol, thee, vruchtensappen, enz.) is het prettiger om de wortel heel te laten of in kleine stukjes te snijden met een scherp mes, om bezinksel in de vloeistof te voorkomen.
• Voor gekookte gerechten is het beter om de wortel te raspen (of te kiezen voor poedervorm) om de smaak beter vrij te laten komen en om stukjes in je gerecht te vermijden.

De smaak van gember is zeer peperachtig, pittig, citroenachtig en warm, en wordt intenser naarmate het rhizoom ouder wordt: jonge wortels hebben een bijna zachte smaak, terwijl oude rhizomen krachtiger zijn. Gember is een specerij die veel wordt gebruikt in talloze kruidenmengsels en in vele keukens wereldwijd: Aziatisch, Indiaas, Noord-Afrikaans en tegenwoordig ook in de westerse keuken. In India wordt het gebruikt in curries, garam massala, massale. In Noord-Afrika maakt het deel uit van de "Ras el Hanout", en in China is het bijna in elk gerecht aanwezig! In combinatie met steranijs is het heerlijk in vissauzen. Het verrijkt ook geweldig tomatensauzen en wit vlees zoals kip.

Gember wordt ook gebruikt in de bakkerij (peperkoek, koekjes), evenals in thee (chai-thee) en alcoholische dranken zoals punch, hypocras. Het kan worden gebruikt om verfrissende en tonische dranken te maken, evenals kruidenthee.

In Canada heeft de zachte, bruisende en alcoholvrije drank "ginger ale" de beroemde frisdrank "Canada Dry" geïnspireerd. In Frankrijk, nabij Jarnac, wordt een gemberlikeur geproduceerd.

In China wordt gember vaak geconsumeerd als een lekkernij, gekonfijt in suiker.

Wie ben ik?

Oorsprong: China

Wetenschappelijke naam: Zingiber officinale

Gember is een plant afkomstig uit Azië, behorend tot de familie van de Zingiberaceae, waarvan de wortelstok (de wortel) wordt gebruikt in de keuken en in de traditionele geneeskunde. Het bovengrondse deel van deze tropische kruidachtige plant, dat uit de wortelstok groeit, kan tot 0,90 m hoog worden. De groenblijvende bladeren zijn lang en geurig, de bloemen zijn wit en geel met rode accenten, en de schutbladen zijn groen en geel. Na de bloei verschijnt er aan het einde van een met schubben bedekte stengel een korte aar met zwarte zaden in capsules. Gember houdt van zonnige plaatsen en een warme, vochtige omgeving. De groei is snel en de vermeerdering gebeurt door het delen van de wortelstokken.

India en China produceren samen meer dan 50% van de wereldwijde consumptie. Maar gember wordt tegenwoordig in alle warme gebieden van de wereld geteeld.

Twee andere planten zijn nauw verwant aan gember: één, genaamd "wilde gember", behoort tot de Aristolochiaceae-familie en is afkomstig uit Noord-Amerika. De smaak en eigenschappen zijn vergelijkbaar met die van gember. De andere is kurkuma, die tot dezelfde familie van Zingiberaceae behoort als gember, maar met een felgele wortelstok en ook veel medicinale eigenschappen.

Gember zou een beschermend effect hebben op het maagslijmvlies, misselijkheid bij zwangere vrouwen en reisziekte verlichten (Chinese zeelieden kauwden erop om dit te voorkomen), gal- en leverinsufficiëntie bestrijden, het cholesterolgehalte verlagen en een ontstekingsremmende werking hebben bij reuma. Tot slot is niemand onbekend met de vermeende afrodisiacumwerking van gember!

Het bevat ongeveer veertig antioxidanten en zou dus effectief kunnen zijn in het bestrijden van hart- en vaatziekten en zelfs bepaalde soorten kanker, vergelijkbaar met zijn neef kurkuma. Bovendien zijn sommige van de bestanddelen bestand tegen hitte en kunnen ze zelfs tijdens het koken worden vrijgegeven.

°°°

Kleine geschiedenis:

In tegenstelling tot het overgrote deel van de planten heeft gember het vermogen verloren om zich via zijn zaden voort te planten en plant het zich alleen voort via de wortelstok (dus zijn wortel), wat erop lijkt te wijzen dat de plant al heel lang is gedomesticeerd. Alle commerciële gember bestaat dus uit klonen afkomstig van zeer oude cultivars, misschien daterend uit het begin van de landbouw, 12.000 jaar geleden. Deze cultivars zijn praktisch bestand tegen alle ziekten en plagen, wat hen door de tijd heen heeft geholpen.

Gember wordt al meer dan 5000 jaar gebruikt als specerij en medicinale plant, maar zijn wilde voorouders zijn nooit gevonden.

Indiase geschriften daterend uit 1000 voor Christus schreven deze plant voor tegen aandoeningen variërend van astma tot aambeien. Chinese artsen gebruiken het nog steeds vandaag de dag.

Gember werd "zenj" genoemd door Arabische handelaren, naar de inwoners van de oostkust van Afrika vanwaar ze het meenamen, een woord dat ook "Zanzibar" heeft geïnspireerd. Het waren deze handelaren die het ongeveer 1000 jaar voor Christus in Europa introduceerden. Het was bekend in Frankrijk en Duitsland vanaf de 9e eeuw. Het waren de Spanjaarden die het tijdens hun verovering introduceerden en aanpasten aan de Antillen en Mexico, vanwaar ze het later exporteerden.

In de middeleeuwen werd gember beschouwd als een magisch afrodisiacum.

De naam "gember" verschijnt voor het eerst in Franse geschriften in 1256. Deze naam is afgeleid van een Sanskrietwoord dat "in de vorm van een hertengewei" betekent, wat inderdaad de vorm van de wortels is.

Vertaling:

Engels: Ginger         Duits: Ingwer

***