Bieslook

Geleden in hersluitbare zak

Geen OGM - Geen ionisatie -

Voor informatie, 1 volle eetlepel van dit product komt overeen met ongeveer 2g bieslook

Gebruik in de keuken:

De smaak van bieslook lijkt zowel op knoflook, ui als prei.

De bladeren zijn hier al in kleine stukjes gesneden, meestal niet langer dan 1 cm. Zoals bij alle gedroogde kruiden, is het beter om ze enkele minuten in een beetje water te rehydrateren voordat je ze in een saus gebruikt. Zo wordt je bieslook net zo flexibel als verse kruiden, zonder dat het de azijn van de saus "opneemt".

Het geeft smaak aan rauwkost, salades, mayonaise, kwark en yoghurt. Bieslook is ook heerlijk en verfijnd in aardappelen, kip, vis, sauzen en omeletten, waar het zich vanzelf hydrateert bij contact met het voedsel.

Bij gekookte gerechten is het beter om het aan het einde van de kooktijd toe te voegen, zodat het zijn geur beter behoudt.

De bloemen, wanneer ze vers zijn, kunnen ook salades en soepen versieren.

Wie ben ik?

Herkomst: Frankrijk

Wetenschappelijke naam: Allium schoenoprasum

Veelgebruikte namen: Gras van de tuinen, bieslook

Bieslook is een meerjarige aromatische plant van de Leliefamilie, die vooral wordt geteeld om zijn lange, dunne bladeren die ongeveer vijftien centimeter hoog zijn. Het groeit gemakkelijk, zelfs in potten. De bloemen zijn groen of paars en komen in de zomer uit.

Het behoort tot de groep van de "fijne kruiden", samen met peterselie, estragon en cerfeuil.

Bieslook komt oorspronkelijk uit Italië en Griekenland, maar het kan ook in veel andere gebieden worden aangetroffen, waar het ontsnapt uit de teelt.

°°°

Kleine geschiedenis:

De naam "bieslook" werd voor het eerst gebruikt eind 14de eeuw. In de middeleeuwen werd het ook wel "appêtits" genoemd vanwege zijn eetlustopwekkende eigenschappen.

Er is weinig bekend over de oorsprong van de plant, maar waarschijnlijk komt hij uit het oosten van het Middellandse Zeegebied. In Noord-Amerika groeien minstens twee ondersoorten in het wild.

Het waren de kolonisten die bieslook in Noord-Amerika introduceerden, maar lang voor hun komst consumeerden de Indianen al de bladeren en bollen van de wilde soorten die in Noord-Amerika groeiden.

De Romeinen zouden het in Noord-, Midden- en West-Europa hebben geïntroduceerd, waar het zich snel vestigde, zodra het daar voldoende werd geteeld, namelijk begin middeleeuwen. Tegenwoordig is het de meest voorkomende soort van het geslacht Allium in het noordelijk halfrond.

***

Recepten met deze kruid:

Joues de lotte estragon et petits légumes