Gele mosterd

Geleverd in een hersluitbare zak 

- Zonder GGO's - Zonder ionisatie -

Ter info, 200g mosterdzaad heeft een volume van ongeveer 25cl (1/4 liter)

Gebruik in de keuken:

De gele mosterdzaadjes zijn veel milder en minder bitter dan die van de zwarte mosterd. Ze aromatiseren en verbeteren de smaak van augurken, zuurkool en pickles. Ze zijn ook heerlijk in gebakken aardappelen, toegevoegd aan de olie vanaf het begin van de bereiding. Je kunt ze ook toevoegen aan het braadvocht van een varkens- of rundvleesbraadstuk, waarin ze opzwellen en hun geur afgeven tijdens de bereiding.

De mosterd is waarschijnlijk het meest gebruikte kruidenmengsel ter wereld. De stad Dijon heeft het tot haar specialiteit gemaakt. Deze specerij wordt vaak op verschillende manieren op smaak gebracht met azijn, wijn, honing, bier, ahornsiroop, dragon, lavendel, enz. Je kunt het royaal aan vlees (zoals varkens- of konijnenbraad) aanbrengen voordat je het gaat bakken. Zo wordt de smaak van het vlees verbeterd en behoudt het zijn sap. Het wordt ook toegevoegd aan saladesauzen, mayonaise en remoulades.

Je kunt je eigen mosterd maken door de zaden meer of minder te malen of door mosterdpoeder te gebruiken (ook wel mosterdmeel genoemd), waaraan je azijn toevoegt en het naar smaak aromatiseert met bijvoorbeeld dragon of honing, wat het milder maakt. Het beste is om gele en zwarte mosterd te mengen, de eerste voegt zachtheid en een enigszins bloemige smaak toe, de tweede voegt kracht en bitterheid toe. Dit is trouwens hoe het in Dijon wordt gedaan, met enkele extra geheimpjes... Het oude recept voor mosterd bestond uit het weken van de zaden in gezouten water gedurende enkele weken zodat ze fermenteerden, waarna ze werden gemalen.

Ten slotte kun je de zaadjes laten kiemen, bijvoorbeeld in een kiemkast, om krokante en sappige scheuten te krijgen die je kunt toevoegen aan salades of sandwiches.

We eten zelfs de verse bladeren van de plant, die rijk zijn aan vitamines (C, A en K) en mineralen (voornamelijk mangaan en calcium), zowel in salades als gekookt zoals kool.

Wie ben ik?

Oorsprong: India

Wetenschappelijke naam: Sinapsis alba

Andere namen: Seneve, sanve

De bladeren en zaden van de plant zijn eetbaar. Mosterd behoort tot de kruisbloemenfamilie, net als bloemkool. We kennen de gele of witte mosterd (hier), de bruine mosterd en de zwarte mosterd. Canada is de grootste producent van mosterd wereldwijd.

De gele kleur van de specerij (wanneer je een pot mosterd koopt) komt niet van de kleur van de zaden, die van binnen heel licht zijn, maar van de kurkuma die eraan wordt toegevoegd!

Sinds de oudheid wordt mosterd ook gebruikt vanwege zijn medicinale eigenschappen, vooral in kompressen van gemalen zaden (of mosterdmeel), tegen verkoudheid en ademhalingsproblemen, evenals voor pijnlijke gewrichten. De zaden werden ook gebruikt voor het bewaren van voedsel.

De plant, die de reputatie heeft een "onkruid" te zijn vanwege zijn krachtige groei, is echter ook buitengewoon nuttig omdat de wortels de bodem losser maken, wat de groei van de daaropvolgende planten bevordert, zoals tarwe en gerst. Het wordt ook als groen mest in biologische teelt gebruikt omdat het in staat is om de ziektes in granen te stoppen. Ten slotte trekken de mosterdbloemen bijen aan, die heerlijk honing maken van de nectar van deze bloemen, waar Californië uitmunt in!

°°°

Korte geschiedenis:

De term "mosterd" verscheen in het Frans aan het begin van de 13e eeuw. Het komt van "moût", omdat men in die tijd de zaden maalden met druivensap om de pittigheid te verzachten.

Men denkt dat prehistorische mensen al mosterdzaadjes kauwden terwijl ze vlees aten! Men kan zich voorstellen dat deze oude gewoonte om mosterd met vlees te eten zich ontwikkelde om de onaangename smaak van bedorven vlees te maskeren, wat in vroegere tijden vaak voorkwam!

De gele mosterd komt oorspronkelijk uit het Middellandse Zeegebied en de Krim, en werd in veel verschillende regio's over de wereld geïntroduceerd, waar het nu is verwilderd. Het wordt al gekweekt sinds de oude Griekse tijd, en in de Romeinse tijd werd het al ongeveer op dezelfde manier bereid als tegenwoordig.

De naam "mosterdelle" verwijst trouwens naar mierikswortel, die qua smaak en gebruik erg lijkt op mosterd.

Vertaling:

Engels: Mustard                   Duits: Senf

***